Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata (C) - Co znaczy uczestniczyć w Królestwie Chrystusa?

Pojęcie "króla", "królestwa" kojarzy się nam dzisiaj w pierw­szym rzędzie z autorytaryzmem, wyzyskiem, zniewoleniem, totali­taryzmem. Ktoś nad nami staje, podbija nas, ogranicza, działa i myśli za nas, każe nam służyć. Słusznie wydaje się to nam nie­sprawiedliwe i niegodne człowieka. Trzeba przyznać, że królestwa ziemskie miały nieraz w historii takie negatywne oblicze. Było ono poniekąd nieuniknione ze względu na niedoskonałość ustroju monarchicznego. Demokratyczne systemy, o ile są rzeczywiście realizowane, okazują się bardziej chyba odporne na tego typu wypaczenia.

Król Dawid został wybrany na króla Izraela przez Boga: "Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela" (2 Sm 5,2). Działo się to, kiedy Dawid był jeszcze miody i żył w domu swego ojca w Betlejem. Samuel przekazał mu wolę Boga i namaścił go na króla pośród jego braci (1 Sm 16,1-13). Po latach Izraelici potwierdzają i akceptują ten wybór. Sami ogłaszają go królem i namaszczają. Łączy ich z nim wspólne pochodzenie i uz­nają jego wielkie zdolności dowódcze. Dawid budził nadzieję na pokonanie wrogów i życie w bezpieczeństwie i sprawiedliwości.

Monarchiczny styl zbiega się tu po części ze stylem demokratycz­nym.

Podobnie jest też w wypadku Jezusa. Zostaje On wybrany i namaszczony przez Boga na króla. Bóg nie narzuca Go jednak siłą, a sam Jezus nie sięga po swą władzę przy pomocy oręża. Jego królestwo ma inny charakter i realizuje się na innej drodze niż dyktatura. Ono musi także zostać "wybrane" przez ludzi. Dobry łotr z dzisiejszej Ewangelii prosi o nie w ostatniej godzinie: "Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa" (Łk 23,42). A św. Paweł pisze do Kolosan: "Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziele świętych w światłości. On uwol­nił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna" (Kol 1,12-13). Nie widać tu cienia przymusu, zniewolenia, ograniczenia, lecz przeciwnie, mamy do czynienia z wyzwoleniem, radością, miłością. Człowiek pragnie królestwa Chrystusa, chce do niego wejść, być jego uczestnikiem, a kiedy się to urzeczywistnia, dziękuje Bogu za tę łaskę.

Uczestniczyć w królestwie Chrystusa oznacza uczestniczyć w pełni stworzenia. Chrystus znajduje się bowiem w centrum całego stworzenia, wszystkich bytów widzialnych i niewidzialnych. On jest ich zasadą, fundamentem i racją. "Wszystko w Nim, przez Niego i dla Niego zostało stworzone" (Kol 1,16). Wszystko należy do Niego, a w Nim - do każdego, kto łączy się z Nim w jedno (por. 1 Kor 3,21-23).

Uczestniczyć w królestwie Chrystusa oznacza także uczestni­czyć w pełni odkupienia. Chrystus oczyścił bowiem i pojednał cały świat z Bogiem, przezwyciężył grzech i śmierć. On jest nowym Adamem, początkiem nowego stworzenia, odnowionego i jaśnieją­cego chwałą Bożą. On jest Głową Ciała, to jest Kościoła, zrodzo­nego poprzez Jego krzyż i Zmartwychwstanie. To było owo przej­ście, pascha Chrystusa, a wraz z Nim pascha każdego człowieka i całego stworzenia. Wszystko odzyskało wtedy królewski blask, obecny w stworzeniach na początku.

Uczestniczyć w królestwie znaczy uczestniczyć w pełni, bo w Chrystusie mieszka pełnia. Nie zostaje ona narzucona z zewnątrz siłą, lecz przychodzi do nas od wewnątrz, rośnie w nas i wraz z nami, o ile utożsamimy się z Chrystusem. On przyjął nasze ciało, stał się człowiekiem. Trzeba, abyśmy z naszej strony rozpoznali, że jesteśmy Jego kośćmi i Jego ciałem, że Jego królestwo to nasza najgłębsza sprawa - nasza wolność, nasze życie, nasza godność. Tu nie chodzi już tylko o demokrację, tu chodzi o zjednoczenie, komunię z Chrystusem, a poprzez Niego z Bogiem.

Obyśmy umieli doświadczyć wybornego smaku Jego króles­twa i mogli powtarzać za psalmistą:

"Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:

«Pójdziemy do domu Pana».

Już stoją nasze stopy

w twoich bramach Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie,

aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana" (Ps 122).

Facebook Twitter