Znaczenie przypowieści o robotnikach w winnicy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: „Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam”. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: „Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?” Odpowiedzieli mu: „Bo nas nikt nie najął”. Rzekł im: „Idźcie i wy do winnicy”. A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: „Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych”. Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzy znosiliśmy ciężar dnia i spiekotę”. Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi».

Oto słowo Pańskie.

Refleksja nad Słowem Bożym

Tajemnica powołania człowieka do królestwa Bożego rozbrzmiewa dzisiaj w słowach liturgii głośno, rozbrzmiewa pełnią entuzjazmu powołania każdego człowieka do tego królestwa.

Skąd to powołanie? Powołanie człowieka do królestwa Bożego wynika z wieczystej, nieogarnionej miłości i dobroci Boga do każdego człowieka. Od zarania dziejów, człowiek powołany jest by żyć szczęściem i radością życia wiecznego w Bogu. Ponieważ jest to tajemnica, to niesie czasem ze sobą trudności zrozumienia; niesie ze sobą czasem niebezpieczeństwo ludzkiego rozumowania, niekoniecznie zgodnego z wolą Bożą.

Oto Dobry Gospodarz chce zaprosić i zaprasza wszystkich do pracy w swojej Winnicy. Po ludzku sądząc, gdy słyszymy te słowa, wyrachowanie nasze, pragnienie sprawiedliwości chce buntować się, i pytamy: Dlaczego on tak czyni? Odpowiedź jest prosta: Ta miłość i ta dobroć króluje, króluje w królestwie Bożym. Owszem, w człowieku ten lęk pojawia się coraz mocniej, bo świat ofiaruje wiele, ale szuka tych najlepszych, szuka po swojemu, właśnie używając własnej logiki, szuka tych, którzy przychodzą najwcześniej, którzy są najmocniejsi, którzy potrafią przechytrzyć innych. Nie taką jest logika powołania Bożego. Wydaje się, że czasem jest ona głęboko inna – Bóg wychodzi do tego, który odczuł, że jest słaby, że jest ubogi, że jest na ostatnim miejscu, i do tego skierowane są słowa: Przyjdź i chodź, nie lękaj się, że cię nikt nie najął, bo Ja jestem gotowy ciebie zatrudnić, bo przed tobą jest to królestwo niebieskie otwarte dziś i zawsze.

Stąd to nasze spotkanie, by pośród różnorodności, jeszcze raz pokazać, że nie jest ważne: Skąd? Kim się jest? Jakie się ma pochodzenie? Ile pieniędzy się posiada? Ile bogactwa? – nie jest to ważne, by zostać powołanym do pracy w Winnicy Pańskiej, ale ważnym jest to, by otworzyć się na owo powołanie, a nawet dobrze, że się jest innym, bo to powołanie trafia do człowieka w różnych momentach, w różnym czasie, w różnych okolicznościach.

Zechciejmy i my dzisiaj ogarnąć wszystkich tych, których Pan powołuje na różny sposób, w różnych okolicznościach. Zechciejmy ogarnąć swoją modlitwą tych, którzy czują się niepotrzebni w dzisiejszym świecie, którzy lękają się tego, że nikt ich nie najął, nie mają pracy, nie mają domu, nie mają zdrowia, nie mają siły do życia. 

„Ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi”.

W życiu duchowym bywa, że zazdrościmy innym łask od Boga, albo że inni nawracają się przed śmiercią i dostępują miłosierdzia, mimo że tyle zła wyrządzili przez całe swoje życie. Jezus odpowiada: „Czyż złym okiem patrzysz na to, że Ja jestem dobry?”. Dobroć i miłość Boża jest zawsze taka sama wobec wszystkich osób, nie zależy ona od naszych starań, wysiłków. Przychodzimy do Boga często tylko po „zapłatę” za nasze dobre uczynki. Próbujemy kupić miłość Bożą przez całe nasze życie. Miłość nie jest przedmiotem handlu. Niektórzy potrzebują wiele doświadczyć, zanim zrozumieją, co to znaczy kochać. Inni szybciej pojmą sercem bezinteresowną Miłość Boga.

Niezależnie od naszych predyspozycji duchowych, otwarcia się na miłość, dobroć Boga, powinniśmy być w gotowości na wezwanie Pana do winnicy.

Wsłuchujmy się w natchnienia Ducha Świętego i pójdźmy za nimi, niezależnie o której godzinie i w jakim stanie będziemy, gdy zostaniemy wezwani.

Nie poddawajmy się znużeniu, lecz czuwajmy i bądźmy wrażliwi na każdy najdrobniejszy przejaw miłości. Kochaj sercem, a nie ludzką logiką czy racją. Miłość przewyższa wszystko.

 

Facebook Twitter