✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 6, 22-29)
Nazajutrz, po rozmnożeniu chlebów, tłum stojący po drugiej stronie jeziora spostrzegł, że poza jedną łodzią nie było tam żadnej innej oraz że Jezus nie wsiadł do łodzi razem ze swymi uczniami, lecz że Jego uczniowie odpłynęli sami. Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie spożyto chleb po modlitwie dziękczynnej Pana, przypłynęły od Tyberiady inne łodzie. A kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?» W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec». Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?» Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».
REFLEKSJA NAD SŁOWEM BOŻYM
Jezus, przez cud rozmnożenia chleba, chciał nie tylko pokazać, że dostrzega i troszczy się o zwykłe, codzienne potrzeby człowieka, ale też uczynił znak prorocki. Oto ten cud rozmnożenia w pewien sposób antycypuje rzeczywistość Eucharystii. Jezus będzie karmił Chlebem Życia swoje dzieci i nigdy im tego Chleba nie zabraknie, bo sam Pan będzie się ofiarowywał codziennie na ołtarzach świata, aby umacniać swój lud pokarmem eucharystycznym, którym będzie Jego Ciało i Jego Krew.
Ludzie, którzy jedli do sytości pokarm ziemski, biegną, aby odnaleźć Jezusa, który oddalił się od miejsca cudownego rozmnożenia. Gdy Go znajdują, Pan im wyjaśnia, aby bardziej pragnęli i szukali pokarmu duchowego, tego, który daje prawdziwe życie, który daje wewnętrzną siłę, wzmacnia ducha, tego, który potrafi zaspokoić prawdziwe wewnętrzne pragnienia.
Również dziś, jak chyba nigdy wcześniej, Niebieski Pokarm jest bardzo niedoceniany, wielu zaniedbuje przystępowanie do Komunii św., wielu nie stara się o to, aby karmić swoją duszę tym duchowym Pokarmem.
"Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje..."
Te słowa są szczególną zachętą do zabiegania o inny pokarm, o inny chleb, o Eucharystię.
Aby spożywać Eucharystię, potrzeba być w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego. To oznacza żyć po Bożemu, najlepiej Słowami Życia, pochodzącymi wprost z Ewangelii.
Zabiegać o pokarm na życie wieczne, oznacza trwanie w modlitwie osobistej i rodzinnej, oznacza pogłębianie wciąż swojej wiary przez znajomość nauczania Kościoła i przez formację swojego sumienia.
Świat przez swoje pożądliwości chce nas sprowadzić do parteru i mówi: mieć rzeczy - to jest szczęście; mieć stanowiska i władzę - to jest szczęście; mieć zdrowie i przyjemności - tylko to jest szczęście. Dlatego dla niego praca, pieniądze, rozrywki bez końca stają się najważniejsze. Myśląc w ten sposób, mamy zainfekowany rozum i intelekt. Potrzeba nawrócenia, zatrzymania, przemiany wewnętrznej, odrzucenia takiego myślenia i postępowania.
Nasz rozum i intelekt ma być oświetlony światłem Boga, a nie jedynie światłem tego świata. Jest w nas obraz Boga, jest w nas głos sumienia, który nie da się wymazać przez nasze decyzje rozumowe czy operacje na ciele. Potrzeba ten obraz odkryć, potrzeba tym podobieństwem do Boga się zachwycić, potrzeba ten głos sumienia usłyszeć, aby żyć nie tylko tu, ale na życie wieczne.
Szacunek do Eucharystii zaczyna się od szacunku do chleba ziemskiego. Nie wyrzucajmy chleba, dzielmy się nim, nie marnujmy żywności, tylu ludzi umiera z głodu.
„Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba.... Tęskno mi, Panie..." (C. K. Norwid „Moja piosnka").
Jezus, także dziś, do nas woła: "Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy" (J 6, 27). Potraktujmy poważnie to wezwanie naszego Pana.
Daj nam, Panie, siły i szacunek, by bardziej zabiegać o pokarm niebieski niż ziemski!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz