4. Niedziela Zwykła (A) - „Błogosławieni jesteście...”

Z Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami: «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie». (Mt 5,1-12a)

Refleksja nad Słowem Bożym

Gdy ludzie smutni, po spotkaniu ze mną będą mniej smut­ni...

Gdy ludzie zakrzyczani, spłoszeni, zastraszeni, po spotkaniu ze mną podźwigną się i ucieszą...

Gdy zmęczeni dochodzeniem sprawiedliwości, po spotkaniu ze mną, ucieszą się, że nie zostali sami w świecie przemocy...

Gdy wrażliwi na cudze niedole, będą po spotkaniu z nami odważniejsi w podejmowaniu wysiłków dla opieki nad najsłab­szymi...

Gdy czyste intencje ludzi prawych ktoś uzna, doceni, uwie­rzy w bezinteresowność...

Gdy ludzie, którym zależy na pokoju wśród rodzin, naro­dów, wyznań, ucieszą się, że w nas zyskali sprzymierzeńców...

Gdy dręczeni i upokarzani dla swoich postaw nieprzekupnych, będą się sądować, że z nami mogą się dzielić trudem pra­wości...

Oczywiście, że zło w świecie, szatan, ojciec podziałów, przemocy, nieprawości wymyśli przykrości, prześladowania...

„Cieszcie się i radujcie, bo wielka jest zapłata wasza w niebiesiech” Mt 5,12.

A w dniu ostatecznym

spadnie na nich całe błogosławienie,

jakie mówili za nimi ci, którzy ich spotkali...

i w dniu ostatecznym

spadać będzie wszystko zasmucenie,

jakiegoś stali się przyczyną

przez dni swojego życia...”

(Wiktor Gomulicki „Sen")

„Gdy przyszedł, zajaśniało światło, gdy odszedł, światło zgasło”, tak opisali życie swojego współbrata zakonnicy w krypcie kościoła św. Jana.

„...Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławio­ny Owoc żywota Twojego, Jezus...” jakie wspaniałe słowa, co­dzienne wezwanie, które mogłoby być marzeniem osobistym ludzi dobrej woli, pragnących być dobrem dla innych.

„...Błogosławiony jest lud, którego Bogiem jest Pan”, pod­powiada Psalm 143, chcąc podkreślić znaczenie więzi i źródła dobra, jakim staje się Pan Bóg dla tych, którzy Nim żyją.

„...Błogosławiony, kto w imię Pana przychodzi, my z domu Pańskiego wam błogosławimy”. Psalm 117,26 brzmi jak pole­cenie dla naszej wspólnoty modlitewnej, która powróci do do­mów, aby błogosławić bliskim.

Facebook Twitter